186.155.122.234 - การสืบค้น IP: การสืบค้นที่อยู่ IP ฟรี, การสืบค้นรหัสไปรษณีย์, การสืบค้นตำแหน่ง IP, IP ASN, IP สาธารณะ
ประเทศ/ภูมิภาค:
โคลอมเบียรัฐ/จังหวัด:
เมือง:
ละติจูดและลองจิจูด:
โซนเวลาท้องถิ่น:
รหัสไปรษณีย์:
ข้อมูล IP ภายใต้ไลบรารีความละเอียด IP ต่างๆ
ip-api
ประเทศ/ภูมิภาค
รัฐ/จังหวัด
เมือง
ASN
โซนเวลาท้องถิ่น
ผู้ให้บริการดำเนินการเครือข่าย
บัญชีดำ
พร็อกซีไอพี
ละติจูด
ลองจิจูด
รหัสไปรษณีย์
Route
Luminati
ประเทศ/ภูมิภาค
COรัฐ/จังหวัด
dc
เมือง
bogota
ASN
โซนเวลาท้องถิ่น
America/Bogota
ผู้ให้บริการดำเนินการเครือข่าย
Colombia
ละติจูด
ลองจิจูด
รหัสไปรษณีย์
IPinfo
ประเทศ/ภูมิภาค
รัฐ/จังหวัด
เมือง
ASN
โซนเวลาท้องถิ่น
ผู้ให้บริการดำเนินการเครือข่าย
บัญชีดำ
พร็อกซีไอพี
ละติจูด
ลองจิจูด
รหัสไปรษณีย์
Route
IP2Location
186.155.122.234ประเทศ/ภูมิภาค
coรัฐ/จังหวัด
distrito capital de bogota
เมือง
bogota
โซนเวลาท้องถิ่น
America/Bogota
ผู้ให้บริการดำเนินการเครือข่าย
ภาษา
User-Agent
ละติจูด
ลองจิจูด
รหัสไปรษณีย์
db-ip
ประเทศ/ภูมิภาค
รัฐ/จังหวัด
เมือง
ASN
โซนเวลาท้องถิ่น
ผู้ให้บริการดำเนินการเครือข่าย
บัญชีดำ
พร็อกซีไอพี
ละติจูด
ลองจิจูด
รหัสไปรษณีย์
Route
ipdata
ประเทศ/ภูมิภาค
รัฐ/จังหวัด
เมือง
ASN
โซนเวลาท้องถิ่น
ผู้ให้บริการดำเนินการเครือข่าย
บัญชีดำ
พร็อกซีไอพี
ละติจูด
ลองจิจูด
รหัสไปรษณีย์
Route
สถานที่และกิจกรรมยอดนิยมใกล้ที่อยู่ IP นี้
การล้อมสถานเอกอัครราชทูตสาธารณรัฐโดมินิกันในกรุงโบโกตา พ.ศ. 2523
ระยะทาง: ประมาณ 1448 เมตร
ละติจูดและลองจิจูด: 4.5981,-74.0758
การล้อมสถานเอกอัครราชทูตสาธารณรัฐโดมินิกันในกรุงโบโกตา ประเทศโคลอมเบีย เริ่มขึ้นเมื่อช่วงเที่ยงของวันที่ 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1980 โดยกลุ่มสมาชิกขบวนการ 19 เมษายน (M-19) 17 คน นำโดยโรเซมเบิร์ก ปาบอน สวมชุดกีฬาพร้อมอาวุธครบมือบุกเข้าสถานเอกอัครราชทูตที่กำลังมีงานฉลองวันประกาศเอกราชของสาธารณรัฐโดมินิกัน ทำให้มีผู้บาดเจ็บ 5 คน ฝ่ายกองโจรเสียชีวิต 1 คน มีผู้ถูกจับเป็นตัวประกันเกือบ 60 คน รวมถึงเอกอัครสมณทูตและเอกอัครราชทูตจาก 14 ประเทศ (ออสเตรีย, บราซิล, คอสตาริกา, สาธารณรัฐโดมินิกัน, อียิปต์, เอลซัลวาดอร์, กัวเตมาลา, เฮติ, อิสราเอล, เม็กซิโก, สวิตเซอร์แลนด์, สหรัฐอเมริกา, อุรุกวัยและเวเนซุเอลา) และเจ้าหน้าที่ชาวโบลิเวีย, จาเมกา, ปารากวัย, เปรูและโคลอมเบีย กลุ่มกองโจรเรียกร้องเงินจำนวน 50 ล้านดอลลาร์สหรัฐจากประเทศที่ตัวประกันถูกจับตัว รวมถึงให้ปล่อยตัวสมาชิกกองโจร 311 คน เจ้าหน้าที่โคลอมเบียเริ่มการเจรจาเมื่อกลุ่มกองโจรขู่จะฆ่าตัวประกัน วันที่ 28 กุมภาพันธ์ ตัวประกัน 18 คนรวมถึงเอกอัครราชทูตจากคอสตาริกาและสตรี 14 คนได้รับการปล่อยตัว ต่อมาวันที่ 29 กุมภาพันธ์ สตรีอีก 5 คนได้รับการปล่อยตัว การเจรจาต่อมาทำให้พ่อครัว 4 คนและบริกรได้รับการปล่อยตัวในวันที่ 2 มีนาคม เอกอัครราชทูตจากออสเตรียได้รับการปล่อยตัวในวันที่ 7 มีนาคม เนื่องจากภรรยาของท่านอยู่ในโรงพยาบาล ในวันที่ 8 มีนาคม กลุ่มกองโจรยอมลดจำนวนนักโทษเหลือ 70 คนและลดจำนวนเงินลงเหลือ 10 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ช่วงเช้าวันที่ 17 มีนาคม เอกอัครราชทูตจากอุรุกวัยลักลอบหนีออกมาได้สำเร็จ ในวันเดียวกัน ฟีเดล กัสโตร ประธานาธิบดีคิวบาในขณะนั้นเสนอให้กลุ่มกองโจรลี้ภัยในคิวบา ระหว่างวันที่ 30 มีนาคมถึง 19 เมษายน กลุ่มกองโจรยอมปล่อยตัวกงสุลคอสตาริกาและตัวประกันที่ไม่ใช่ทูตทั้งหมด พวกเขาเรียกร้องให้มีการเจรจากับผู้นำโคลอมเบียที่ประเทศปานามาแต่ได้รับการปฏิเสธ เช่นเดียวกับข้อเรียกร้องให้ปล่อยตัวนักโทษ แต่กลุ่มกองโจรได้รับเงินค่าไถ่ 2.5 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ในวันที่ 27 เมษายน เอกอัครราชทูตจากเวเนซุเอลา สาธารณรัฐโดมินิกัน อิสราเอลและอียิปต์และเจ้าหน้าที่ชาวโคลอมเบีย 2 คนได้รับการปล่อยตัว กลุ่มกองโจร 16 คนออกจากสถานเอกอัครราชทูตโดยมีตัวประกัน 12 คนแล้วขึ้นเครื่องบินไปที่กรุงฮาวานา ประเทศคิวบา ภายหลังตัวประกันทั้งหมดได้รับการปล่อยตัว โรเซมเบิร์ก ปาบอน หนึ่งในหัวหน้ากลุ่ม M-19 กลับมาโคลอมเบียหลังรัฐบาลโคลอมเบียลงนามในสนธิสัญญาสันติภาพกับกลุ่ม M-19 ในเดือนมีนาคม ค.ศ.
ประเทศกรันโกลอมเบีย
ระยะทาง: ประมาณ 5701 เมตร
ละติจูดและลองจิจูด: 4.65,-74.05
กรันโกลอมเบีย (สเปน: Gran Colombia, เสียงอ่านภาษาสเปน: [ˈɡɾaŋ koˈlombja] ( ฟังเสียง); แปลว่า โคลอมเบียใหญ่) มีชื่ออย่างเป็นทางการว่า สาธารณรัฐโคลอมเบีย (สเปน: República de Colombia) เป็นชื่อที่นักประวัติศาสตร์ใช้เรียกรัฐ (ซึ่งในขณะนั้นมีชื่อเรียกว่า โคลอมเบีย) ซึ่งครอบคลุมพื้นที่ส่วนใหญ่ทางตอนเหนือของอเมริกาใต้และตอนใต้ของอเมริกากลางระหว่าง ค.ศ. 1819–1831 รัฐนี้รวมดินแดนของโคลอมเบีย เอกวาดอร์ ปานามา และเวเนซุเอลาในปัจจุบัน และบางส่วนของภาคเหนือของเปรูและภาคตะวันตกเฉียงเหนือของบราซิล ชื่อ กรันโกลอมเบีย ใช้ในเชิงประวัติศาสตร์เพื่อแยกความแตกต่างจาก สาธารณรัฐโคลอมเบีย ในปัจจุบัน ซึ่งยังเป็นชื่อทางการของรัฐในอดีตด้วย ในช่วงเวลาของการก่อตั้ง กรันโกลอมเบียเป็นประเทศที่ทรงเกียรติภูมิสูงสุดในฮิสแปนิกอเมริกา จอห์น ควินซี แอดัมส์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศสหรัฐ (ต่อมาเป็นประธานาธิบดีสหรัฐ) กล่าวอ้างว่ากรันโกลอมเบียเป็นหนึ่งในประเทศที่มีอำนาจมากที่สุดในโลก เกียรติภูมินี้ (ซึ่งสมทบเข้ากับความสำเร็จส่วนตัวของซิมอน โบลิบาร์) ก่อให้เกิดการเคลื่อนไหวเพื่อเอกราชในคิวบา สาธารณรัฐโดมินิกัน และปวยร์โตรีโกที่ปรารถนาจะสร้างรัฐสมทบกับสาธารณรัฐนี้ แต่การรับรองความชอบธรรมของรัฐกรันโกลอมเบียในระดับนานาชาติสวนทางกับจุดยืนของยุโรปที่คัดค้านเอกราชของรัฐในทวีปอเมริกา ออสเตรีย ฝรั่งเศส และรัสเซียจะรับรองเอกราชของรัฐในทวีปอเมริกาก็ต่อเมื่อรัฐใหม่เหล่านั้นยอมรับพระมหากษัตริย์จากราชวงศ์ยุโรปเท่านั้น นอกจากนี้ กรันโกลอมเบียและมหาอำนาจระหว่างประเทศยังไม่ลงรอยกันในเรื่องการขยายดินแดนและพรมแดนของกรันโกลอมเบีย กรันโกลอมเบียได้รับการประกาศจัดตั้งผ่านกฎหมายพื้นฐานแห่งสาธารณรัฐโคลอมเบียซึ่งตราขึ้นระหว่างการประชุมใหญ่แห่งอังโกสตูรา (ค.ศ. 1819) แต่ยังไม่มีผลบังคับจนกระทั่งการประชุมใหญ่แห่งกูกูตา (ค.ศ.
สภาพอากาศในพื้นที่ซึ่ง IP นี้ตั้งอยู่
เมฆเป็นหย่อม ๆ
14 องศาเซลเซียส
14 องศาเซลเซียส
14 องศาเซลเซียส
14 องศาเซลเซียส
1019 hPa
100 %
1019 hPa
739 hPa
10000 เมตร
75 %